بخیل   /bʌχil/

  (بَ-خِیل)

  ص ,     adj

  زُفت، ممسک، خسیس؛ حسود، کسیکه از پیشرفت دیگران رنج ببرد۔

jealous; envious; covetous

مثال

دُود سُونِ بَخِیل موره۔

Smoke goes towards the jealous. (Proverb meaning: Envy never enriched any man).

Source:

<Ar.