بوغبلجی   /boʁbilʤi/

  (بوغ-بِل-جی)

  ,     caus vb

  گریستانیدن کسی، باعث گرستن و بفریاید آوردن کسی شدن و ۔

cause someone to cry (e.g. a child, by hitting him or waking him up)

مثال

او بوغبِلجِی زَوزاتا ره بُر کده۔

He coused the childred to cry.