تلغه   /tolʁʌ; tolʌʁʌ/

  (تُل-غَه؛ تُ-لَ-غَه)

  ا ,     n

  تارک، فرق سر؛ قله، ستیغ، چکاد، بالاترین نقطه کوه۔

vertex, crown or top of the head; summit, peak, top or highest point of a mountain

Source:

<M. tolughai