غل بیابو   /ʁol i bjɑbo/

  (غُ-ل- ِ-بیا-بو)

  ا ,     n

  دیوی که در صحرای فاقد آدمیزاد باشد؛ کنایه از آدم بسیار جاھل و بیخرد۔

demon who inhabits a deserted area ; dolt, dullard, ignoramus

Source:

<Ar.+P.