قلا   /qʌlɑ; qʌlʌ/

  (قَ-لا؛ قَ-له)

  قله

  ا ,     n

  قلعه، یکنوع دژ بزرگ که کار ساختمان آن بطورکلی (خصوصاً قلعه ھای میران ھزاره ) به خوبی اتمام مییابد و بوسیله دیوارھای ضخیم پخسه یی در وضعیت دفاعی مستحکم قرار دارد۔

castle, fortress with thick mud walls fortified with large rocks (often the residence of Hazara chiefs or tribal leaders, generally a well finished structure)

مثال

زِبو ھَم قَلایه ھَم بَلا۔

The tongue is a castle and as well as calamity. (Proverb meanig: Death and life are in the power of the tongue.

Source:

<Ar.